LA BLÀNCIA

“ LA BLÀNCIA “
( LA BILANCIA ) 22/08/2009


Ala fin…giunti ala méta…
córta o lónga che sia stèta,
tòca gì ma tuti dlà…
sènsa tanti snì o snà!!
Èn c’è vérs...né Sant che ténga,
né élisìr che te manténga:
ala fin dla vita tua
bsógna ch’pèrti…anca s’in vua!!
Ji ‘n ‘el sò... per che mutìv
nò sin nèti tra i cristiàn,
chi pòl dì cum è l’arìv…
perché pròpi …da italiàn!!
Én pudéva nâscia ...inglés?
Gréco...turco…d’un paés
ch’èn se sà manca du sia…
un puntìn…tla geografia!
Perché mèi…non sò nèt néro,
o cubàn...o giapunés...
oh..tra tut el mónd intéro
italiàn...e tra i fanés!!
Én s’pudéva nâscia bèstia?
O… animèl che dà mólèstia…
che ne sò…mósca...zanzèra…
cucudrìl...cavàl...pantéra,
perché mèi sin nuti al mónd
fiòi de òmin...dai rispónd!!
Si…el sò...la religión:
dič che nò…sa la ragión
sin la spécie fata uguèl…
ch’asumiglia… a Dio in ciél!!
Mó perché pròpi ma mè
ste gran dóno ha da tuchè?!!
Asmejè ma Dio è un prégio,
dunque… un vant..un privilégio…
un unór da cunservè…
è un reghèl...pudè campè!!
E cu fan...j’òmin...tel mónd??
Guèrda …è mèi ch’èn te rispónd:
rubérì...amasamènt…
truff…suprùs…pèr… che la gènt
non s’arcòrda più el mutìv
perch’è al mónd...e perché viv!!
Òğ...è’l móndo dl’afarìsta…
del pusès e dl’éguìsta…
cónta sól e sól quél ch’č’èi…
no cum sia...e quél che fèi!!
Prò ninìn quand s’va de là…
guèrda chès...ch’un č’ha o ‘n č’ha…
èn fa pròpi diferènsa…
quant’è bèl...se un ce pènsa!!
Non impòrta da che zòna,
non impòrta la nasión…
cónta sólo la persóna,
cónta sól el trist e el bòn!!
Un padàno…vicentìn…
cónta cum un clandestìn,
un cumènda …milanés…
cum un nér…senegalés,
pènsa te...un trevisàn…
pèri pèri al siciliàn,
un del nòrd...de Vipiténo…
vién tratèt cum un ruméno!!
Tuti in fila ...giù in sequènsa…
tuti aspètne la sentènsa;
c’è ‘l pulitic...abituèt
ai favór…privilegièt…
sta bòn bòn tla fila e aspèta
per sapè du sa da méta…
pòc più in là…c’è’l miliardèri..
che sta mòğ...e s’è fat séri…
n’atra pò’ de capurión,
abituèti a sfaturè,
bòni bòni… tun cantón ..
stan in piéd sensa parlè!!
Tut’ insiém...un gran miscugli…
de cristiàn… d’ógni nasión…
ric...purét…én c’è ‘n subùgli…
siti...aspètne sal magón!!
Tuti in fila per la pésa:

Ógni asión vién suppesèta…
in tla blància… valutèta..:
quél ch’èi fat quand èi visùt,
vién pian pian ricunusciùt :
se c’èi l’ànima legéra…
vóli in alt...du c’è la schiéra,
se c’èi l’ànima pésànt…
vèi giù d’sóta…più distànt!!
Quanta gènt che s’arcmandèva…

Tut le scuś…le scapatòi…

Una scusa già sentìta…
già dai tèmp dla méla antìca!!
Mólti č’han la fàcia tòsta…
dične ...ch’en l’han fat apòsta..!!
Mó la blància …èn s’fà cunvìncia,
c’è na taca...du incumìncia
el pés brut…che rènd notòri
ch’èi causèt...piànt e dulóri,
ch’èi cundót na vita trista…
da malvagio e da egoista,
ch’èi pensèt sóltant per te…
quindi adès...tòca ma te :
giù...de sóta...du c’è’l scur…
tra i lamènt… e le paùr!!

ELVIO GRILLI

La poesia è stata ispirata da questo geroglifico egiziano: il faraone alla pesa del cuore, che non deve essere più pesante della piuma presente sull'altro piatto della bilancia per essere ammesso al passaggio della vita eterna.